ضرب المثل های سایه
با اینکه سایه از مفاهیمی است که دکتریونگ حدود صدسال پیش مطرح نمود ولی ادبیات کهن ملل نشان می دهد که این مفهوم خیلی هم ناآشنا نیست. در این بخش منتظر ضرب المثل های شما دوستان هستیم. به ویژه اگر تحلیل خودتان را هم ضمیمه کنید.
من با یک ضرب المثل معروف شروع می کنم، تحلیلش با دوستان:
مار از پونه بدش میاد در لونش سبز میشه...
مبحث سایه جذابیت خاصی برام نداشت چون فکر میکنم بیشتر وقتها ما از چیزهایی بدمون میاد یا بهشون اعتراض میکنیم که واقعا دوستشون نداشته باشیم و در وجودمون نباشند. البته تا حدی جواب ابهامم رو در همین وبلاگ در جواب یکی از دوستان گرفتم و وقتی راجع به ابعاد مثبت سایه هم مطلب نوشتید از جمله اینکه "معمولا ادمها وقتی از صفتی در وجود دیگران خوششون میاد میتونه نشونه این باشه که خودشون هم اون پتانسیل رو در وجودشون دارند..." احساسم تا حدی متعادل شد. داشتم به این فکر میکردم که چرا شما همش راجع به وجوه منفی سایه صحبت میکنید که به این نتیجه رسیدم که شما به خاطر تخصصتون بیشتر "موانع "درونی شخصیت رو برای رسیدن به موفقیت و رضایت بررسی میکنید که خب "سایه" هم جزو همونهاست. اما راجع به سوالتون: ضرب المثل "مار از پونه..." میتونه مصداق این باشه که ما معمولا از روبرو شدن با بخشهای منفی وجودمون و سایه هامون خوشمون نمیاد!یا موارد زیادی در ادبیات ما مثل: دیگ به دیگ میگه روت سیاه یا: چشم فرو بسته ای از عیب خویش/عیب کسان را شده آئینه پیش... یا: هرکه نقش خویشتن بیند در آب... یا: آینه چون روی تو بنمود راست/ خود شکن آیینه شکستن خطاست!... و اینکه گفته میشه ما طبیعت و موسیقی و شعر و نقاشی و هنر و اصولا "زیبایی" رو به این خاطر دوست داریم که بازتابی هستند از شکوه و زیبایی خداوند در وجود خود ما!!! و باز هم عذرخواهی میکنم از طولانی شدن حرفهام...!
با نرگس موافقم..مثلا اگر مختار ثقفی از دزدی و ظلم بدش می اید پس خودش هم ظالم و دزد است؟