رنج برخورد با سایه های شخصیت در جریان فردیت

             در درون دل روزنی است گشوده به ملکوت آسمان
                                             (ابو حامد غزالی / کیمیای سعادت)

کارل گوستاو یونگ (1875- 1961) روانکاو شهیر سوئیسی او روزگاری عنوان "ولیعهد فروید" را یدک میکشید ولی چنان که رسم شاگردان ممتاز است یونگ پس از 6 سال همکاری با فروید راه خود را از استاد جدا کرد و مکتب جدیدی (روانشناسی تحلیلی, analytical psychology) را بنیان نهاد.  

اصطلاحاتی مانند : کهن الگو (archetype)، ناخود آگاه جمعی (collective unconscious)، سایه (shadow) و نقاب (persona) و طبیعت هدفمند روان انسان که به سوی تفرد پیش می رود، جزئی از میراث گران بهای او برای بشریت است.  

فرآیند تفرد (individuation) :
        وبژزیل اندلید سرور پنجم  29-126
                 ....... فرو رفتن در دوزخ سهل است : دروازه سیاه دیس(دوزخ)
                 شباروزان گشوده است, لیکن بازگرداندن گام ها و فرا آمدن به
                 فضای برین, این است آزمون دشوار, این است کار مشقت بار ! 

فرایند تفرد در روانشناسی یونگ در اصل ایجاد اتحاد و انسجام بین تمام اجزای روان است که در آن کل روان بصورت یک پدیده منفرد بروز میکند. تفرد نهایت یکی شدن و هماهنگی اجزای روان میباشد و زمانی است که فرد به کمال رشد روانی خود میرسد.

               خویش را صافی کن از اوصاف خویش
                                                    تا ببینی ذات پاک صاف خویش
                                                                                             "مولوی"

برگرفته از وبلاگ؛  یونگ، مکتب زوریخ

یونگ معتقد است این تمامیت زمانی محقق شده است که شکاف بین ناآگاهی و آگاهی هرچه کم رنگ تر بشود. در حقیقت پس از تولد همهء ما دچار یک گسیختگی روانی بزرگ می شویم که همان گسیختگی بین روان آگاه و ناآگاه است. بنابراین تمامیت جز با حل و ادغام محتویات روان ناآگاه در روان آگاه و یا به عبارت دیگر با گسترده شدن و فربه تر شدن روان آگاه ممکن نیست. محتویات مهم ناآگاهی، کهن الگوها هستند. منظور از ادغام آنها در آگاهی، در حقیقت شناخته شدن آنها در درون است. فرایند فردیت – همان فرایندی که تمامیت را نهایتآ محقق می کند – یعنی حرکت در جهتی که کهن الگوهای موجود در ناآگاهی در سمت روشن و آگاه ذهن قرار گیرند.