فرافکنی و خودشناسی

فرافکنی پدیده جالب توجهی است. فرافکنی یکی از دفاع های روانی است. درست مانند پادتن ها که دفاع از بدن را به عهده دارند.

فرافکنی به معنای نسبت دادن غیرارادی رفتار ناآگاهانه خود به دیگران است، به طوری که انگار این وی‍ژگی ها در دیگری یا دیگران وجود دارد. در ادبیات غنی ما نیز فرافکنی در این جمله نیز آورده شده است.

" کافر همه را به کیش خود پندارد." برای مثال : اگر کسی در درون خویش احساس حقارت و خودکم بینی کند و به این نتیجه برسد که دیگران او را تحقیر می کنند و رفتار درستی با او ندارند یا فردی که نسبت به دیگران بدبین است، ممکن است رفتار و گفتار دیگران را بد تعبیر کند و به این نتیجه گیری نادرست برسد که دیگران قصد آسیب رساندن یا صدمه زدن به وی را دارند یا در پی این هستند که زیر آب او را بزنند.

ما فقط آن چه را که خودمان هستیم، می بینیم. پدیده فرافکنی را می توان در قالب دیگری نیز توضیح داد. 

 

اگر آن را فقط به صورت نوعی تبادل انر‍ژی ببینید، می توانید تجسم کنید که صدها خروجی الکترونیکی بر روی سینه خود دارید و هر خروجی نشانه ویژگی خاصی است. ویژگی هایی که مورد پذیرش و تایید شما هستند، درپوش دارند و از این رو ایمن بوده و اتصالی نمی کنند، اما ویژگی هایی که ما را ناراحت می کنند و هنوز پذیرای آن ها نیستیم، بار الکتریکی دارند. بنابراین هنگامی که با افرادی  روبرو می شویم که یکی از این ویژگی ها را نشان می دهند، در واقع درست مانند این است که دوشاخه آن ها به ما وصل می شود.  

برای مثال: اگر خشم را در خود انکار کنید، افراد تندخو را جلب می کنید، چون احساس خشم سرکوب شده سبب می شود تندخویی اطرافیان را ببینید یا نسبت به افراد تندخو واکنش بسیار شدیدی از خود نشان بدهید، چون فکر می کنید شما فرد خشمگینی نیستید و هیچ گونه خشمی در درونتان نیست.

اگر از تکبر کسی می رنجید، شاید به دلیل آنست که تکبر را در وجود خود نمی پذیرید و آن را انکار می کنید. البته بدین معنا نیست که ما نسبت به ویژگی های منفی در خود یا دیگران بی تفاوت باشیم. طبیعی است که ویژگی های منفی مانند حسد، تکبر، پرخاشگری، رقابت جویی خصمانه و مانند آن واکنش های منفی را در ما بر می انگیزد، اما اگر این ویژگی ها درخودمان باشدو از آن بی خبر باشیم، مطمئناً واکنش های منفی ما بسیار شدیدتر از کسانی خواهد بود که نسبت به این ویژگی های منفی وجود خود آگاهی دارند.

اگر متوجه شدید که نسبت به رفتار دیگران واکنش شدیدی از خود نشان می دهید، می توانید از خود بپرسید که : خوب، درست است که فرد الف رفتارهای نامناسبی دارد، ولی چرا من باید تا این اندازه نسبت به او حساسیت نشان دهم و از او متنفر باشم؟ پس حتماً اشکالی در من وجود دارد که تا این اندازه حساس هستم. از طرفی اگر دیگران را افرادی در حال رشد ببینید، به جای واکنش های منفی شدید با آن ها مدارا خواهید کرد و با خود خواهید گفت : رفتارهای نامناسب آن ها از تاریخچه زندگی آن ها برمی خیزد و اگر زندگی فرصت های مناسبی در اختیار آن ها قرار دهد، مطمئناً اصلاح خواهند شد.